(...) Dat een kunstproject eenzelfde dilemma kan veroorzaken, blijkt bij de tentoonstelling van Levi van Veluw in Marres in Maastricht. Laten we dat dilemma iets omzeilen met wat algemene informatie over de kunstenaar. Een paar jaar geleden maakte hij portretfoto’s, bedekt met bijvoorbeeld gras waarin een landschap zichtbaar werd. Deze foto’s, niet oninteressant maar ook niet opzienbarend, zijn nog geregeld te zien zoals nu op de zelfportrettententoonstelling in Museum Arnhem. Maar vaker duiken zijn ruimtelijke installaties op: diepzwarte omgevingen, waarin de tijd lijkt stil te staan. In die lijn past zijn presentatie in Marres waar hij twaalf maanden aan gewerkt heeft.
Dit artikel is digitaal nog niet volledig beschikbaar. We werken aan ons archief.
