Een kunstenaar die computer-gegenereerde beeldtaal omzet in schilderijen, tekeningen en sculpturen: dat is het werk van Bart Stolle (1974, woont en werkt in Gent). Zijn Low Fixed Media Show in Zeno X Antwerpen (zijn vijfde solo in deze galerie) is een must: ze biedt een virtuoze reeks van werken waarin koude punten, lijnen, strepen, vierkanten, bollen en rechthoeken zo uit de computertaal lijken gestapt, om zich op een subtiel organische manier om te vormen tot warme, beklijvende schilder- en tekenkunst.
Dat ‘beklijvend’ schrijven we niet zomaar: het is ongezien hoe Stolle op een ambachtelijke manier de digitale razernij doet verstillen. Een doek als Untitled (Cloud) (2021) geeft je een beeld van een stad of een wolk dat, misschien opgenomen door een drone, toch een stukje menselijke wereld weergeeft. Who Paints a Horse These Days (2021) is nog zo’n werk: Stolle stapt met zijn punten, stippen, lijnen enzovoorts weg uit de virtuele abstractie om te komen tot een visuele figuratie, maar hij stelt meteen alles weer in vraag. Er is ook de wandsculptuur Theme Park (2020), waarin hij eigenlijk alle elementen die hij al schilderend gebruikt – stukjes tape, mengstokken en dies meer – in 3D-vorm weergeeft.
Bart Stolle, altijd al geïnteresseerd in computertaal, wetenschap en artificiële intelligentie, schildert à la computer, maar doet dat handgewijs. De ophoping van patronen zet hij naar zijn hand, tot een niet-gedigitaliseerde wereld. Dat zijn niet min of meer mentale landschappen, zoals S.M.A.K-directeur Philippe Van Cauteren het in het bijhorende boek beschrijft: “Net zoals de meeste vormen van meditatie zijn deze tekeningen objectloos, ze lijken zelfs automatisch gemaakt. Bart Stolle lijkt overgeleverd aan het ritme van een plotter, zet ongekende data om in lijnen en punten, maakt gebruik van haperingen en toeval, glitch en system errors, herhaling en ritme, geïnfecteerde patronen. Mentale landschappen zijn het die analoge en digitale tekensystemen intuïtief verkennen.”
Dat van die plotter, daar zijn we het dus niet mee eens, integendeel: een plotter is in feite een groot uitgevallen printer voor architectuurplannen en dergelijke, wat Bart Stolle net niét doet: hij maakt zijn eigen schema’s intuïtief, niet gepland, brengt elke lijn, elk punt of vlak vanuit zijn eigen creativiteit aan op doek of papier, en creëert er prachtige beelden mee. De jongste tijd heeft hij zich overigens meer en meer toegelegd op tekeningen, waarin vooral de lijn een hoofdrol speelt. Niet een lijn geproduceerd door zo’n plotter dus, maar handmatig en minutieus aangebracht. In deze tijden wordt meer en meer ‘werk’ overgenomen door digitale krachten, net daarom is dit secure, subtiele handwerk een statement van formaat. En bij deze tentoonstelling hoort het boek Meditations for Hotel Rooms, waarin naast de schilderijen vooral veel ‘lijntekeningen’ zijn opgenomen.
