De schilderijen van Marie Zolamian in galerie Nadja Vilenne in Luik nemen ons mee naar een imaginair, dromerig universum dat wordt bevolkt door hybride creaturen, gezichten, maskers en denkbeeldige landschappen. De laatste twee jaar heeft de kunstenaar zich in het bijzonder geïnteresseerd in miniaturen uit de Middeleeuwen – zoals ook blijkt uit de schilderijen die ze hier voorstelt. Maar indien je ze binnen een tijdperk zou moeten situeren, is het eerder het bijzondere moment tussen het waken en slapen, in het gebied van de droom. Zo kan een lichaam in een boom veranderen, het landschap transformeren in behangpapier en een betegelde muur bevolkt worden door gezichten.
De kunstenaar bekende me dat de meeste van haar schilderijen hun oorsprong vonden in de resonantie tussen middeleeuwse schilderkunst en de wereld waarin we vandaag leven. En in het plezier de schilderkunst uit te diepen: een nieuwe verftube waarmee de kunstenaar wil experimenteren kan leiden tot het begin van een schilderij. Als elk schilderij zowel een verontrustende als vertrouwde dimensie heeft, getuigt het ook telkens van een groot plezier. De vreemde wezens in haar schilderijen of de bijzondere ruimtes die ze beschrijven zijn in de eerste plaats composities van kleuren en vormen. De achtergronden zijn steeds bewerkt, vaak vormen ze de basis voor herhaalde motieven. Sommige zijn opgebouwd uit levendige puntjes met een zekere regelmaat of op willekeurige wijze verspreid. Ze kunnen ook veranderen in gezichten of bloemen, waardoor ze aansluiten bij het groteske vocabularium uit de Renaissance.
Dit alles zorgt voor een ware kleurenpracht: de dominante kleuren groen en blauw zijn gepunctueerd door gele en oranje vormen, of een oker figuur die zich losmaakt op een haast transparante zwarte achtergrond. Hier is de achtergrond van het schilderij, die bestaat uit licht geel en groen, omgeven door plantaardige motieven, terwijl in het centrum half-menselijke, half-dierlijke vormen zich overgeven aan een verrassend bacchanaal. Daar is de achtergrond die bestaat uit donker groen en blauw samengesteld uit kleine lichtpunten, een roze silhouet strekt zich uit over het schilderij en heldere, roze en blauwe lijnen bedekken het geheel. Het schilderij komt haast abstract over: een grijsblauwe massa grenst aan de uitgehouwen vorm van een kastanje, en in het midden van de beneden rand zie je twee uiteinden van naakte voeten. Marie Zolamian is een veelzijdige kunstenaar die zowel installaties maakt als video’s en schilderijen. Met deze tentoonstelling bewijst ze dat ze een echte schilder is.