Hij is, zoals zo vaak wordt gezegd, een artist’s artist, maar daar komt nu toch wel enige verandering in. Hij heeft trouwe collectioneurs, die zijn werk op de voet volgen (en aanschaffen). Mario De Brabandere (°1963, woont en werkt in Gent) heeft iets in zich van wat ook de iconische kunstenaar René Heyvaert (1929-1984, had vorige herfst een overzichtstentoonstelling in M Leuven) kenmerkte: vanuit ogenschijnlijk simpele materialen en composities een heel eigen kunst creëren die uitmunt in subtiel evenwicht en uitpuring. Jan Hoet zei over De Brabandere: “Zijn werk is even contemplatief als complex, even gecontroleerd en afgewogen als spontaan. Dit werk intrigeert vooral door zijn eenvoud, een onschuldige klaarheid die de geheimen bevat van zijn noodzakelijkheid ons de schoonheid van zijn omgeving te openbaren.”
De Brabandere toont uitsluitend nieuwe werken: tekeningen en schilderijen met potlood en olieverf op houten panelen. Geen collages, sculpturen of installaties dus, die in vroeger werk wel opdoken, wat de tentoonstelling een ‘properheid’ meegeeft die we van De Brabandere niet gewend zijn. Maar zijn zin voor eenvoud, abstrahering en compositie blijft moeiteloos overeind staan: dit is weerom werk waar de kunstenaar geheel achter verdwijnt en dat de kijker confronteert met geheel op zich staande strakke lijnen, kleuren en vlakken. En toch: via de drager – meestal oude, houten panelen die hij eerst prepareert – duiken de foutjes, patine en gebreken op, waardoor de werken toch vibreren. Kijk naar het werkje achteraan in de tweede galerieruime ‘Zonder titel (Untitled’) zoals ze allemaal heten, waar hij met emailverf en olieverf een schitterende, driedimensionale ruimte oproept, mét sporen van slijtage.