Maryam Najd, ‘The Aesthetics of Sin’

In de Antwerpse galerie (re)D. loopt de expo ‘The Aesthetics of Sin’ van de Iranese schilder Maryam Najd, wonend en werkend in Antwerpen. De titel is revelerend: het werk van Najd, die haar schilderopleiding kreeg in Teheran en nadien vervolmaakte aan de Academie van Antwerpen, zit vol dualiteit. Najd werkt zowel figuratief als puur abstract, ze heeft het over westerse thema’s even goed als over oosterse, feminisme versus macho, (Iran-)revolutie versus consumptie, naakt versus porno, tv-beelden versus realiteit enzovoorts.

In (re)D. toont ze nu een reeks schilderijen van naakte lichamen, mannen en vrouwen, wat haar op Facebook overigens een censuuringreep opleverde. Die schilderijen zijn ongemeen sterk in kwaliteit en worden afgewisseld met ogenschijnlijk monochrome werken, maar eigenlijk zijn dat de gecensureerde pendanten van de werken die er naast hangen.

Want daar gaat het in deze tentoonstelling om: paradox, tegenstelling, dualiteit. Het draait in essentie om ‘censorship’, met de expliciet naakte beelden enerzijds, waarover een voile van donkerte hangt, en de even donkere abstracte monochrome pendanten. Maryam Najd: “De problematiek van het naakt en de erotiek is niet meer alleen geldig in Iran en de rest van het Oosten, maar nu ook in het Westen, zie het hele #metoo-gebeuren. Er duikt nu een vorm van zelfcensuur op, eerder dan censuur. Daar wil ik mee spelen. Het duistere werkt zowel op erotiek als op censuur.”

Najd schilderde eerder een hele reeks zogeheten ‘zelfportretten’, ook al waren de afgebeelde figuren bekende en minder bekende mensen uit haar omgeving. Maar het duidde op waar ze voor staat: niets is wat het is, de wereld bedriegt zichzelf. Met de naakten die ze nu toont zie je de ‘Aesthetics of Sin’: de schoonheid van het verbodene. Facebook speelde daar een trieste rol in. En ook dit: al die naaktfiguren, gehuld in een beladen donkerte, hebben haast lichtgevende voeten. Want voeten mogen bloot getoond worden, in elke wereldreligie.

MR