In ‘Narcissus?’ toont Base-Alpha Gallery zes jonge kunstenaars die hun lichaam inzetten als medium. Los van het thema, is vooral de keuze van kunstenaars verrassend. Geen van de zes is namelijk door de galerie vertegenwoordigd.
Wellicht een verstandige keuze, dat vraagteken achter Narcissus, een geladen naam. Narcissus is een figuur uit de Griekse mythologie die, als gevolg van een vloek, verliefd werd op zijn eigen reflectie. De mythe is de aanleiding, maar niet de kern van de presentatie. Ook zelfliefde dekt de lading niet. De werken van Flor Maesen, Wobbe Micha en Benny Van de Meulegracht-Vranckx handelen onder meer over het ego. De ijdelheid in onze huidige cultuur is een aanwezig thema, maar ook de zoektocht naar identiteit is hier belangrijk.
De kleurrijke epoxy handtassen van Stef van Looveren verbeelden enerzijds een persoonlijke uitdrukking, maar anderzijds ook een interne zoektocht. De werken zijn een kruising tussen design, mode en sculptuur. Op de voorkant prijken vrouwelijke en mannelijke geslachtsdelen of torso’s. De kunstenaar maakt hiermee een eenvoudig maar pertinent statement over het onderscheid tussen geslacht en genderidentiteit.
Meerdere werken in de tentoonstelling zouden een rechtstreekse verwijzing naar de mythe kunnen zijn. De werken van Leo Alessandro Lopez bijvoorbeeld, tonen Vaseline afdrukken van zijn lichaam op spiegels. De aanwezigheid van de kunstenaar is onbetwistbaar. De sporen van wentelingen in zijn eigen spiegelbeeld maken de reflectie van de kjker dan weer minder bereikbaar.
De ijzersterke video van Flor Maesen verkent in slow motion het vergulde lichaam van een sculptuur. Afwisselend zoomt de camera langzaam in en uit, waardoor het lichaam tegen de zwarte achtergrond de vorm kan aannemen van een landschap, of een zonsondergang. Het goud en de verstilde cameravoering doen ons moeiteloos geloven dat het om een mythisch personage gaat. Wie lang genoeg kijkt, begrijpt geleidelijk aan zijn gebogen houding, als een ultieme expressie van zelfliefde.
Base-Alpha Gallery brengt zes kunstenaars met sterke vooruitzichten samen. Alle deelnemers zijn rond het jaar 1990 geboren, de meeste nog maar net afgestudeerd. Bovendien kwamen Jacopo Pagin en Leo Alessandro Lopez respectievelijk vanuit Italië en Frankrijk in België studeren. Niet alleen is ‘Narcissus?’ een sterke presentatie rond het menselijk ego en het zoeken naar identiteit, het biedt in zekere zin ook een glimp van de aanstormende generatie Belgische kunstenaars.