Kunnen we wel leven zonder licht? Het licht is in al zijn vormen alomtegenwoordig, ook zonder dat we het zien. Het zorgt er echter wel voor dát we zien. Het zorgt ook voor warmte, kleur en groei. Kunstenaar Navid Nuur (1976, woont en werkt in Den Haag) onderzoekt licht in alle mogelijke vormen en manifestaties. Een resultaat daarvan is te zien in zijn solotentoonstelling bij Gallery Sofie Van de Velde.
Naar eigen zeggen komt het idee bij Nuur altijd eerst, en ontwikkelt hij dat vervolgens in het materiaal dat er het meest voor geschikt is. Een conceptueel kunstenaar is hij niet helemaal, maar de ideeën achter zijn beelden zijn niet altijd even vlot vatbaar. Zo is het geen evidentie dat een spiegel, een keramieken kom, abstracte grafische werken, een felgroen houten scherm en een draad met gedroogde appelschijfjes allemaal met elkaar verbonden zijn door het thema licht. Toch vertelt de tentoonstelling één simpel verhaal: in elk feitje, hoekje, gaatje en gleufje ging de kunstenaar op zoek naar licht. Dat mag eigenlijk ook niet verbazen, want zijn achternaam betekent letterlijk ‘licht’.
Nuur associeert het licht onder meer met de zon, en met de vitamine D die we eruit opnemen. Mensen hebben deze vitamine nodig om gezond te zijn. Bij een gebrek aan zonlicht zijn er alternatieven, bijvoorbeeld in pilvorm. Met duizenden vitamine D-pillen, die hij tot poeder verwerkt, maakte hij ‘schilderijen’, die een artificiëel licht verbeelden – en de finishing touch is alles: het kader werd specifiek gekozen in een houtsoort die door langdurige blootstelling aan licht van kleur zal veranderen.
Twee werken zijn elkaar tegengestelde: in een lichtbak prijkt een foto, gemaakt in het Pantheon in Rome. Daar kijkt iedereen vol verwondering naar boven, waar het zonlicht en de buitenlucht door de majestueuze koepel omringd zijn. Niemand merkt echter het gaatje in de vloer op: de afvoer van alles wat ongewenst via diezelfde koepel naar binnen dringt: regen of vuil. Precies dat interesseert Nuur: dat kleine plekje waar het licht moet vechten om te komen. Andersom maakte hij zelf een gaatje in een leeg drankblikje. Daarin plaatste hij fotopapier, waarop hij zes maanden lang een beeld van het binnenvallend licht opving. Het is alsof Nuur zich probeert te verplaatsen in het licht zelf. De tentoonstelling verzamelt de experimentele resultaten van zijn reis doorheen het licht, naar onverkende materialen en media.