De Oostenrijkse kunstenaar Oswald Oberhuber, die begin dit jaar overleed op 88-jarige leeftijd, heeft een kleine, maar fijne tentoonstelling in de even kleine, maar fijne huiskamergalerie van Philippe Piessens in Antwerpen.
Oberhuber is misschien niet zo bekend, maar ook niet de eerste de beste: in 1972 vertegenwoordigde hij Oostenrijk op de Biënnale van Venetië, in 1984 kreeg hij van Jan Hoet een solo in het toenmalige Gentse Museum voor Hedendaagse Kunst (nu S.M.A.K.). Twee jaar later nam Hoet hem mee in Chambres d’Amis, waar hij de installatie Eine Chambres d’Amis für Victor Servranckx maakte. Het huidige S.M.A.K. heeft drie werken van hem in de collectie: twee vroege en een ouder.
Ook bij Philippe Piessens zijn een dozijn vroege én recentere werken te zien.
Oberhuber was bij het begin van zijn carrière sterk beïnvloed door stromingen als art brut en art informel, die rommelden aan de toen bestaande kunstopvattingen. In 1956 schreef hij een pamflet waarin hij opriep dat een kunstenaar zijn werk constant moest veranderen, van de ene stijl naar de andere. Hij beschouwde het kunstenaarsleven als een Gesamtkunstwerk. Zijn zonen runnen nu de KO-galerie in Berlijn en beheren zijn estate. De tentoonstelling bij Piessens is een samenwerking tussen beiden.
Oswald Oberhuber maakte zijn eigen, redelijk cynische versie van de pop art, met onder meer tekeningen van tanden en monden. Hij maakte ook abstracte sculpturen, waarbij zijn vriendschap met Franz West zeker meespeelde, ze werkten geregeld samen. Hij schilderde triviale dingen als een blad, een doek vol cijfers of handen, bracht mens en dier samen (waarin hij soms een zelfportret verwerkte). Hij was als beeldend kunstenaar ook geïnteresseerd in design, mode en andere artistieke vormen, en speelde ooit mee in een film van Otto Muehl, zodat hij op zijn eigen manier even deel uitmaakte van het Wiener Aktionismus.