KNSTWRK, centrum voor hedendaagse kunst in de Antwerpse Zuidrand, gevestigd in Fort 5 Edegem, brengt een uitgebreide tentoonstelling met sculpturen van Peter Rogiers.
In 1995 viel Peter Rogiers (°1967, woont en werkt in Oud-Heverlee) op met het beeld Degas Piece dat hij toonde in de Antwerpse galerie van Annette De Keyser. Het werk werd aangekocht door de Vlaamse Gemeenschap. Vooral zijn sculpturen in de spraakmakende tentoonstelling Groene Pasen van curator Bart Cassiman in 1997 in het Museum Dhondt-Dhaenens in Deurle gooiden hoge ogen.
In 2000 en 2016 stelde Rogiers uitgebreid tentoon in het Middelheimmuseum in Antwerpen. In 2008 soleerde hij in Cultuurcentrum Mechelen, de jaren nadien stelde hij verschillende keren tentoon in Galerie Tim Van Laere in Antwerpen, Xavier Hufkens in Brussel en galeries in Los Angeles, Berlijn, New York en Parijs.
Momenteel is ouder (vaak opnieuw bewerkt) en nieuwer werk te zien op de prachtige site van Fort 5 in Edegem. In het nabijgelegen Middelheimmuseum wordt ook een Palm – werk van hem permanent geïnstalleerd – aangekocht in het kader van zijn tentoonstelling Cluster ter plekke in 2016.
Bij KNSTWRK toont Peter Rogiers zijn Cut Ups (Remastered Sculptures) uit de periode 1996-2002 en recent werk: ouder werk werd door hem verknipt en opnieuw geassembleerd tot kleinere en grotere sculpturen. Op het binnenplein van Fort zijn ze te zien op een podium, elk met een eigen sokkel. Twee grote werken overzien het schouwspel: een versie van twee jaar oud van een Palm, waarvan hij er zovele maakte, met een stam en een pot in brons, en de palmbladeren in aluminium. Ook een Degas Meisje prijkt er, dit keer in een koele versie, in aluminium. De andere werken zijn in blauw gepatineerd brons.
Dit is een speciale tentoonstelling, want zo vertelt Peter Rogiers me: ‘Dit is een soort van afronding. Het probleem met sculpturen is dat daar een grote “keuken” of bewerkelijkheid in omgaat. Daarmee bedoel ik: je maakt een armatuur, je boetseert dat in klei, je maakt opnieuw een mal, giet dat weer af en het is weer iets helemaal anders. Bij elke tussenstap moet je er iets aan toevoegen om het toch een bepaalde authenticiteit te geven. Een afgietsel lijkt helemaal niet meer op het originele kleimodel, en dat is problematisch voor mij. Als ik een kleimodel wil afgieten en het oorspronkelijke gezicht een bepaalde mimiek heeft, is die in het afgegoten model helemaal weg. En daar heb ik het moeilijk mee.’
‘Mijn idee is eigenlijk om vanuit sculptuur, vanuit het idee van massa; volume en gewicht en dies meer – vrij existentiële basiselementen – te komen tot een soort van stillevens die ik wil schilderen, waardoor ik momentopnames kan maken van wat ik eigenlijk bedoel. Meer impressionistisch dus. Hier heb ik oude beelden herbewerkt. Wat ik doe is beelden versnijden en opnieuw aan elkaar lassen, en dat creëert een nieuwe intensiteit.’
‘Ik ben niet het type kunstenaar dat tevreden terugkijkt op zijn vroegere werk. Ik werk heel impulsief, ik heb een idee, als alibi om te starten. Met het gevolg dat die ideeën heel subjectief zijn. Als je nadien wat afstand neemt, het vuur van het moment weg is, dan komt de twijfel. Dan vraag ik me dus werkelijk af: waar ben ik mee bezig. Ik zie die sculpturen liggen en wil ze na een tijdje verknippen.’
Peter Rogiers is een gedreven, impulsief kunstenaar, die nadien zijn werk altijd opnieuw in vraag stelt en nieuwe wegen zoekt om zich plastisch te uiten. De expo Cut Ups in KNSTWRK is zo’n fundamentele bevraging. Neem ook mee in gedachten dat hij als fervent motoracer in snelheid en de limieten ervan op allerhande manieren een mentaal evenwicht vindt. Als je zo naar zijn werk kijkt, voel je de ‘vélocité’, de middelpuntvliedende krachten in de beelden, het duw- en trekwerk om niet te vallen. Daarom ben ik heel benieuwd naar het volgende, wellicht weerom razendsnelle parcours.
