Wat spookt Pierre Bismuth tegenwoordig uit? De Franse kunstenaar, die in Brussel woont, is niet meteen voorspelbaar. Denk maar aan zijn eerste film Where is Rocky II? (2016) of aan zijn betreedbare Brillo-doos vol gaten of de monochroom grijze prints Various Colors in Black and White, alle Pantone-kleuren in zwart-wit. Poepsimpel, maar een prettige ondervraging – zijn werk kan de kijker fijntjes frustreren. Twee grijze prints hangen in de kantoorruime van Jan Mot in Brussel. De galerie zelf is ingepalmd door kleurrijke Abstractions, een dit jaar opgestart vlaggenproject.
Acht vlaggen hangen bijna als schilderijen aan de muur. Telkens zijn twee landsvlaggen over elkaar heen geprint. Klein probleempje, en net daarom is het goed: het is meestal moeilijk te achterhalen van welke landen. De lijst van werken verduidelijkt dat Turkije en Syrië versmelten, Italië en Bangladesh, Griekenland en Burundi, België en Albanië. De opbloeiende Albanese maffia in ons land? Opnieuw een heel simpel principe, maar vatbaar voor veel interpretaties. Het idee was om zo migratiestromen in kaart te brengen. Dat onderzoek liet Bismuth, zoals het vaak loopt, gaandeweg los. Als de vlag van Irak vervloeit met die van Duitsland is het niet noodzakelijk statistisch correct dat daar vooral Irakezen neerstrijken.
Twee vlaggen worden een nieuwe vlag. Er is eigenlijk niet veel aan, maar het is een schot in de roos. Het project genereert een ondervraging over de wereld, en ergens ook over het statuut van kunst. Dat het, bijna toevallig, flirt met de traditie van abstracte kunst of popart is mooi meegenomen. Abstractions zal niet zoveel stof doen opwaaien als de roman Soumission van Houellebecq. Maar toch. Twee vlaggen die in elkaar opgaan, een gastland en een exoot: het is een invasie waarbij beide landen hun identiteit verliezen. Van de andere kant toont het een perfecte integratie, een utopisch ideaal. Bismuth noemt het abstracties omdat de symbiose nooit concreet kan worden, ze is onmogelijk te realiseren.
De kunstenaar bepaalt een werkmethode, start een onderzoek op en kijkt dan wat het oplevert. Gewoonlijk ontspruiten ideeën uit zijn omzwervingen in de dagelijkse realiteit, en daar hoort de kunstwereld bij. Anders dan anders wou hij in het geval van Abstractions een politiek thema aanpakken en inspelen op de actualiteit. Tijdens Art Basel hingen vijftien vlaggen aan vlaggenstokken op een plein in de stad. Liefst presenteert hij ze niet echt als vlag, maar wel snel afneembaar. Zoals bij Jan Mot.