Averechts zoals het een échte surrealist past, creëerde Pol Bury vervreemding en ontheemding, maar altijd met een kwinkslag. Na een eerste tentoonstelling in het Paleis voor Schone Kunsten in 1947 – Pol was toen 25 jaar – is hij terug ‘thuis’, want Bury was lang geen sant in eigen land. Het is alweer 20 jaar geleden sinds zijn expo in het PMMK Oostende. Met zijn rebellie, zijn zin voor humor, zijn verdoken filosofisch zoeken, zijn integere timiditeit en die valse perceptie van eeuwige bewegende fonteinen, was hij misschien te veel Belg om erkenning te krijgen. Nu is die er: oef!
Dit artikel is digitaal nog niet volledig beschikbaar. We werken aan ons archief.
