Er vouwt een wand naar binnen, een ragfijne ketting dekt als een spinnenweb de toegang af. Werp er een blik achter, en je ziet een enorm schilderij van Karel Appel, weggemoffeld, half zichtbaar. Te groot om zich te verstoppen. Saskia Noor van Imhoff (°1982) vulde een aantal museumzalen in het Stedelijk Museum met een presentatielandschap: podia en coulissen, vol met strakke, rechttoe-rechtaan kubussen, soms van doorzichtig neon plexiglas. Erin, erop, ernaast: vondsten uit de collectie van het museum, een borstbeeld, in een kastje opgeborgen. Een goudglanzend ei op een wit podium heeft alle ruimte voor zichzelf. Een machine die doorgaans het museale klimaat op peil houdt, braakt nu witte wolken waterdamp uit.
Dit artikel is digitaal nog niet volledig beschikbaar. We werken aan ons archief.
