De goeie goesting voor schilderen van Karien Deroo is zo oeverloos dat de verf langs de randen van het canvas druipt. Verf als vehikel van emoties. Van op afstand lijkt het alsof de klodders verf her en der er dik opliggen. Edoch van dichtbij is het gladjes, op een paar jeugdpuistjes na. Illusie en integriteit. Vibrerend en verstild. Morbide en tintelend van onderhuids leven. Ton-sur-ton en experimenterend kleurgebruik. Technische precisie en woeste, ingehouden borstelstreken. Kleine en grote formaten. Plaat en linnen als draagvlak. Intimiteit en maatschappelijke onrust. Clair-obscur. Herkenbare figuratie en uitpuren tot abstractie. Dat alles en nog zoveel meer vervloeit in de schilderijen van Karien Deroo. Tegenstrijdigheid die zich vermengt, zoals verf waarbij de som van de delen meer is dan de delen apart. Gelaagde dubbelzinnigheid die emotionele wrijvingen, onrust, ‘unheimlichkeit’, spanningen, …aanraakt.
De tien schilderijen – 9 portretten en één klein landschapje – die tentoongesteld zijn in de jonge galerie Tzien in Mechelen, zijn een tijdsbeeld van haar schildersevolutie op dit ‘ogen-blik’. Met als bagage haar opleiding grafische vorming, besloot Karien Deroo in 2008 – da’s amper 8 jaar geleden – stoutmoedig en kordaat – om die oude roeping gestalte te geven: schilderen! Schilderen!!! Het werd een autodidactische speurtocht bij oude meesters (Caravaggio, Velasquez, Rembrandt, Turner, Constable, John Singer Sargent,…), langs experimenten, meerdere versies en toetsen, uitproberen van schildertalen, hertalen van eenzelfde beeld, ondergrond laten buiten spelen, drama in teugels houden, hoe een boodschap overbrengen, titels afwegen,… ‘Ik doe alles graag zelf.’ Emoties dagen meer en meer op in Deroo’s werk. ‘Ik wil iets zeggen met mijn schilderijen.’ De titels geven al een tip van de sluier: het magistrale ‘Only a hobo’ in vier verschillende versies die een excellente oefening in kijken en observeren zijn. Ook ‘How can I speed up my desires’ komt in twee versies waarbij de eerste versie uit 2011 twee jaar later ‘herwerkt’ wordt. ‘With a knife of colors she went down’ bestaat in een kleine ‘voorstudie’ en een ‘uitgewerkte’ olieverf . Ook die andere grootmeester Thierry De Cordier her- en herwerkt vaak zijn doeken, soms met jaren verschil.
Vertrekkend van uitgekozen filmstills, creëert Karien Deroo nieuwe beklijvende beelden.
‘Is there still time left’ (zonder vraagteken) is de titel van het enige landschapje. Het staat buiten kijf: de komende tijd mogen we nog veel spannends verwachten van Karien Deroo. Uitkijken dus.
De tentoonstelling ‘We’ve been awake for so long’ is nog tot 26 juni te zien in Tzien galerie, Muntstraat 10, Mechelen.
Eliane VAN DEN ENDE
Dit artikel is digitaal nog niet volledig beschikbaar. We werken aan ons archief.
