Michael Borremans heeft altijd al een loopje genomen met schoonheid en realisme. De werkelijkheid die hij schilderde leek mooi, maar was in essentie tegendraads en ontregelend. In zijn jongste tentoonstelling ‘Sixteen Dances’ gaat hij enkele stappen verder. Gruwel en sadisme duiken nu op in zijn nog steeds virtuoos geschilderd werk. Borremans is op reis naar het hart van de duisternis. Vermoedelijk is dit zelfs nog maar het begin van zijn helletocht. Welcome to his nightmare.
Eric RINCKHOUT
Dit artikel is digitaal nog niet volledig beschikbaar. We werken aan ons archief.
