Imagine a very small village where there’s an old woman who has two children, a boy seventeen and a girl not yet fourteen. She’s serving her children breakfast with a very worried look on her face. Her children ask what’s wrong and she replies: “I don’t know, but I woke up thinking that something very serious is going to happen in this village. (....)
- Gabriel García Márquez
ISLA is de titel van Sol Calero’s eerste solotentoonstelling in België. Voor Kunsthal Extra City ontwikkelde ze een nieuwe sculpturale installatie. Het paviljoen zoekt aansluiting met de architectuur van de voormalige wasserij waarin het zich bevindt. Met ISLA werkt Calero haar ideeën over de vormelijke aspecten van schilderkunst, kleur en architectuuronderzoek verder uit. De tropische en kleurrijke visuele impact botst met de omgeving en met de tegengestelde kleurtemperaturen van binnen- en buitenkant. ISLA biedt het publiek een uitnodigende en toegankelijke plek. Alles wat je op een eiland verwacht, is aanwezig: water, warmte, schaduw, natuur en plaats om te rusten. Het is een ruimte die verlangens verbeeldt en een visuele echo laat weerklinken in het hoofd van de toeschouwer. En toch is wat Calero hier biedt een illusie: deze tropische elementen bevinden zich uitsluitend in een symbolische realiteit.
De ruwe textuur en samenstelling van het werk herinneren aan het verval van een leegstaand huis dat om een onbekende reden ooit werd verlaten. Het doet denken aan het verhaal waarnaar Gabriel García Márquez verwijst in How I began to write, over een dorp dat door zijn inwoners werd verlaten als gevolg van een louter voorgevoel over een naderend onheil. ISLA bekijkt op een abstract niveau de verbanden tussen architectuur en socio-culturele structuren en hun (anti)utopische aard. Op welke manier symboliseert architectuur de staat van een gemeenschap? ISLA onderzoekt de symptomen van en de verbanden tussen sociale ontbinding en architecturaal verval. Met de kleurrijke en positieve beeldtaal van het werk, roept Calero de ruïne uit tot een symbool van kwetsbaarheid.
(Abstract uit de tentoonstellingstekst die curator Carla Donauer voor ISLA maakte.)
