Wie zijn kunst graag geserveerd krijgt met pasklare definities, krabt zich waarschijnlijk eens achter de oren bij het zien van de eindtentoonstelling van de eerste editie van STRT Kit. De groepsexhibitie van het ondersteuningsprogramma voor jonge kunstenaars, verschaft heus een raamwerk – maar doet dat vanuit de retorische figuur van de ontkenning. De titel, ‘no blossom no moonlight’, zet lyriek en minimale gestes al gelijk buiten spel. Wat is de gemene deler?
Dit artikel is digitaal nog niet volledig beschikbaar. We werken aan ons archief.
