Sanne De Wolf is een geëngageerde artieste. Ze werkt met alle mogelijke media, waarin haar affiniteit met het Midden-Oosten, vooral Libanon en Iran, en met zovele prangende wereldproblemen, een grote rol speelt. Ze had verschillende kunstresidenties in die landen. We citeren even uit een recente recensie (april 2020) in Openbaar Kunstbezit Vlaanderen: Sinds de lockdown levert Sanne De Wolf wekelijks een tekst aan enkele artisanale bakkers in Beiroet, Damascus, Teheran, Antwerpen en Berlijn. Ze is daarmee niet aan haar proefstuk toe. “In 2017 deed ik een residentie in Iran”, vertelt De Wolf. “Ik passeerde dagelijks langs een bakkerij. De bloem en handelingen om het brood te maken, deden mij denken aan mijn atelier waar ik vaak met gips werk. De witte ruimte waar ze brood maken en verkopen, heeft voor mij iets sacraals. Een tentoonstellingsruimte is ook wit, maar daar bereik je een beperktere groep mensen dan in een bakkerij. Tijdens mijn verblijf in Iran besefte ik eens te meer dat ik met mijn werk een brede groep mensen wil aanspreken. Zo ontstond het idee om houten mallen met tekst te maken die een bakker in zijn brood kan drukken. Die opschriften richten zich tot plaatselijke conflictsituaties.” Die brood-werken gingen de wereld rond.
Maar nu toont ze heel ander werk, in twee ruimtes van Fort 5 in Edegem: één ruimte sloot ze af, twee duiven verblijven er, net als een installatie met ‘huilende laarzen’ (een maquette voor een groot werk in aluminium dat ze voor de stad Lokeren voorbereidt), twee takkenstoelen, een deken, een video waarin de tranen van de muur rollen, een verbrand boek gebaseerd op van een pamflet van beeldend kunstenaar Sofie Muller, twee (kalfs)harten, twee doeken voor het bloeden enzovoorts: het is een redelijk schrijnende installatie om te visualiseren hoe ze haar verdriet om een groot verlies moest/kon verwerken tijdens de corona-quarantaine.
Deze installatie maakt de hoofdmoot uit van de expo Sur-Vive in Fort 5 in Edegem. Er is ook nog werk van twee andere kunstenaars te zien: van de Franse Laure Forêt bijvoorbeeld, die eerder al exposeerde in de galerie Black Swan in Brugge, De Ververij in Ronse en Sofie Van de Velde in Antwerpen. Forêt werkt in diverse materialen, zoals textiel en keramiek, maar in Fort 5 toont ze enkel ongelooflijk fragiel glaswerk dat de menselijke huid verbeeldt, glanzend, fysiek en kwetsbaar als die kan zijn, met zelfs het bloed dat aan de oppervlakte kan verschijnen, de huid als grens tussen binnen- en buitenwereld.
Ander werk is van Paul Hoogwaerts, die professioneel in de grafische sector werkt en dus onder meer ook intensief met kleurengebruik bezig is. Hoogwaerts maakt hier schilderijen/sculpturen met rolletjes papier, die zelf een kleur hebben (bijvoorbeeld blauw), maar die aan de top een andere kleur kregen toebedeeld (bijvoorbeeld violet). Zo ontstaan mooie reliëf-werken waarin de kleurschakeringen voor een dynamisch diepte-perspectief zorgen, met golvende kleurbewegingen.
Edegem is één van die gemeentes in de Antwerpse zuidrand, zoals daar ook zijn: Mortsel, Hove, Lint, Aartselaar, Kontich, Wommelgem, Borsbeek en andere. Qua cultuurbeleving is er vooral aandacht voor theater en muziek, maar voor beeldende kunst was het allemaal wat minder. Edegem had wel het Huis Hellemans, waar tentoonstellingen georganiseerd werden met werk van vooral ‘amateuristische’ kunstenaars, maar toch ook met enkele professionele namen. Huis Hellemans wordt door de gemeente Edegem afgestoten, maar de vzw Orfeo, die lokaal vooral bekend is voor haar organisatie van klassieke muziekproducties in de Zuidrand, ontwikkelde nu ook een poot voor hedendaagse beeldende kunst, onder de naam Kunstwerk. Daarvoor beschikt het over zes prachtige, ruwe ruimtes op de eerste etage van Fort 5. En daar loopt nu dus de expo Sur-Vive. De bedoeling van Orfeo is om van deze site een echte, professioneel uitgeruste expo-ruimte te maken, waarmee Groot-Antwerpen er een boeiende toonplek bij krijgt.
Marc Ruyters
