“Hoe flexibel, vloeibaar, weerbaar kan een historische stad als Brugge zijn in een tijd waarin niets nog zeker lijkt?” Deze vraag, ontleend aan de Pools-Britse filosoof- socioloog Zygmunt Bauman, inspireerde een rist internationale kunstenaars en architecten in Brugge tot vooral ecologische projecten. Baumans kritisch-pessimistische visie op de Vloeibare Maatschappij, met transmigratie als precaire emanatie daarvan, komt gelukkig ook in beeld. Rotor redt de Triënnale met een intellectueel verrukkelijke Wunderkammer waarin de invasieve Chinese handwolkrab uit de Brugse reien dé metafoor wordt voor onze schizofrene omgang met ‘de vreemdeling’.
Koen VAN SYNGHEL
Dit artikel is digitaal nog niet volledig beschikbaar. We werken aan ons archief.
