Brussels Drawing Week was dit jaar gericht op de pluraliteit van het tekenen. Die insteek is terug te vinden in de drie parallelle solotentoonstellingen van Nel Maertens, Obi Okigbo, en An Roovers in Cc Strombeek, die nog tot 3 oktober te zien zijn. In wezen zijn geen van de drie kunstenaars tekenaars. Dat maakt het des te interessanter: ze zetten het medium volledig naar hun hand vanuit verschillende uitgangspunten en achtergronden.
Nel Maertens (1996), mode-ontwerper van opleiding, heeft haar prismavormige ruimte ingekleed met schilderijen en tekeningen onder de titel A Green Charade. Ze presenteert een veelheid aan materialen – houtskool, oliepastel, balpen, inkt, alcoholstift. Haar werken zijn soms wel en soms niet ingekaderd; klein, soms groot; linksboven, soms rechtsonder aan de muur bevestigd. De titel, die verwijst naar een schijnvertoning (charade), verenigt de sterk uiteenlopende soorten werk – (zelf)portretten, magisch-realistische taferelen, stillevens. Maertens gunt ons ook een blik op haar proces, of op de verschillende mogelijke vormen die een idee uiteindelijk kunnen aannemen. Haar werk Jardin Gerard (2) (2021) is door het surreële en toch herkenbare beeld de grote aandachttrekker. Maar ernaast hangt Jardin Gerard (1) (2021), een studie op hetzelfde idee, uitgewerkt op een andere ondergrond (karton), met andere verhalende details.
Obi Okigbo (1964) vulde een tweede nevengeschikte ruimte met een bescheidener aantal werken (en een bescheidener aantal wanden). De sterke contrasterende en warme schilderijen, in telkens één dominant kleurpalet (witgele of paarszwarte tinten), trekken daarentegen onder andere door hun grootte elk de aandacht. Okigbo heeft in Planting new Mbari’s speciaal aandacht voor het menselijke figuur, dat in en met de natuur en haar goden leeft. Mbari’s zijn grootschalige kunstbouwwerken uit Nigeria om Moeder Aarde en andere goden te eren, iets wat Okigbo in haar praktijk naar schilderkunst vertaalt. Misschien wel het interessantste stuk uit Okigbos presentatie is Mystic Lamb, een moodboard voor een werk dat nog in de maak is. Okigbo is bezig aan een hertaling van het Lam Gods naar een Afrikaans geschiedbeeld en verzamelt daarvoor beelden van historische personages uit de volledige geschiedenis van de mensheid in Afrika. Zowel Maertens als Okigbo geven hun liefde voor indrukwekkende kleuren ten beste. Maertens in de veelheid aan kleurregisters, Okigbo in de vele schakeringen van eenzelfde palet.
Als je afdaalt naar de kelder om het ingetogen werk van An Roovers (1985) te bekijken, verdwijnt alle kleur achter het roodgelakte trappenhuis, achter de blauwmetalen deur die de kelderruimte opent. Roovers’ werk moet je zoeken tussen de groeven van de witgeschilderde bakstenen, tussen de fijne steunpilaren die het auditorium van het cultuurcentrum staande houden, achter de dunne witte wand die een extra scheiding invoert waarachter een kleine ruimte je verplicht om heel dicht bij het werk te komen. Gebroken klei, porselein en aquarel – de materialen waarmee ze werkte – vereisten de stilte, de echo, de ingevulde leegte die de ruimte biedt. Tranquility of Time, de titel van Roovers’ verzameling, lijkt zowel een aansporing voor onze dagelijkse, vaak onbewuste omgang met tijd, als een voorwaarde om het werk te maken en te appreciëren.