Na acht jaar neemt Alan Quireyns in november 2019 afscheid als artistiek directeur van AIR Antwerpen.
Onder zijn leiding groeide AIR Antwerpen uit tot een unieke residentie met (inter)nationale uitstraling, waar beeldende kunstenaars vanuit de hele wereld verblijven en werken. Hij werkte samen met 200 kunstenaars vanuit de hele wereld en creëerde met hen een visueel programma van presentaties, tentoonstellingen, lezingen, interventies, happenings en publicaties. Hij leidde AIR Antwerpen vanuit het idee van een complementair kunstenveld, waarbij samenwerking een belangrijke functie innam. Zo zette hij langdurige samenwerkingen op met het M HKA, het Middelheimmuseum, Kunsthal Extra City, Europalia en BOZAR. Internationaal organiseerde hij uitwisselingen met organisaties binnen Europa en daarbuiten in Latijns-Amerika en het Midden-Oosten. Alan Quireyns voedde het discours over residenties en internationale mobiliteit aan de hand van teksten, lezingen en publieke gesprekken. Met AIR Traces ontwikkelde hij een archiefbeleid voor de eerder efemere activiteiten die tijdens een residentie plaatsvinden, bestaande uit tentoonstellingen en publicaties zoals het recente The Cabinet of Traces.
AIR Antwerpen werkt sinds 2011 intensief samen met de Antwerpse atelierorganisatie Studio Start. In 2019 resulteerde dit in de lancering van AAIR, een kunstenaarsgerichte organisatie die tijd, ruimte en mobiliteit aanbiedt vanuit de ambitie duurzaam bij te dragen tot de ontwikkeling van de artistieke praktijk van kunstenaars. De koppeling van het internationale residentieprogramma aan de lokale organisatie van studioruimte binnen AAIR versterkt beide functies.
De lancering van AAIR gedurende Antwerp Art Weekend ging samen met de feestelijke opening van de nieuwe vestiging aan de Ploegstraat en van de tentoonstelling Null Island, gecureerd door Alan Quireyns: ‘Null Island toont de poëtische kracht van de artistieke handeling en het onmiddellijke effect buiten de tentoonstellingsruimte. Het creëert een bewustzijn over de huidige druk op origine en identiteit en toont de verschillende verbindingen met een tijdelijke localiteit.’
