Hito Steyerl, bekend om haar essayistische video's over machtsstructuren en nieuwe technologieën, heeft op 15 september verklaard dat ze de aan haar toegekende eretitel ‘Verdienstorden der Bundesrepublik Deutschland’ (Orde van Verdienste van de Bondsrepubliek Duitsland) niet zal accepteren. In een brief gepubliceerd in Die Zeit online gericht aan de Bundespräsident, zegt Steyerl dat ze de prijs afwijst vanwege de manier waarop Duitse politici het land hadden geleid tijdens de pandemie.
‘Werkelijk, nu?,’ begint ze. ‘De afgelopen 18 maanden hebben laten zien dat onderwijs en cultuur het minst tellen tijdens de crisis’, aldus Steyerl. Ze benadrukt dat ze niet tegen een lockdown is, maar stelt dat de maatregelen langs een scheve meetlat zijn gelegd en duidelijk hebben gemaakt waar wel, en waar geen prioriteiten voor de Duitse regering liggen.
Een halfbakken maar eindeloze lockdown maakte het voor een deel van de bevolking mogelijk om de pandemie bijna ongehinderd door te komen, terwijl anderen permanent van hun levensonderhoud werden beroofd. Een voorbeeld: als universitair docent kon ik bijna drie semesters geen studenten ontmoeten. Het zou voor mij als regisseur echter geen probleem zijn geweest om bijna de hele tijd commercials of reality-tv eliminatie-wedstrijden te maken. Hoe wordt hier systeemrelevantie gedefinieerd? Om nog maar te zwijgen over cultuur?
