H ART verneemt zojuist het overlijden van beeldend kunstenaar Jef Geys. Hij is op 12 februari op 83-jarige leeftijd overleden na een kort ziekbed. Geys wordt algemeen beschouwd als een van de invloedrijkste naoorlogse Belgische kunstenaars. Zijn weerbarstige praktijk speelde zich af op het spanningsveld tussen zijn lokale ‘terroir’ in Balen en de internationale scene. Jef Geys vertegenwoordigde België op de Biënnales van Sao Paulo (1991) en Venetië (2009). In België had hij recente overzichtstentoonstellingen in M HKA (2011), KMSK (2012), Wiels (2013) en S.M.A.K. (2015). Hij bleef actief tot enkele weken voor zijn overlijden.
Jef Geys heeft zich altijd afgezet tegen verschijnselen als ‘kunstmarkt’ en ‘instituten’, en het waren vooral de tenoren van de vorige ‘institutionele’ generatie (Jan Hoet, Flor Bex en Willy Vandenbussche) die keer op keer een virtuele uppercut vanuit Balen toebedeeld kregen. Geys was immers met voorsprong de belangrijkste levende Belgische kunstenaar. Niét met exuberante veilingresultaten of spectaculaire tentoonstellingen in de Grote Wereldmusea en Evenementen (hoewel die laatste er overvloedig zijn), maar met een gestage, recalcitrante en bijwijlen revolutionaire presentatie-aan-de-zijlijn waarbij alle vormen van het zogeheten Belgische post-surrealisme enigszins verbleken als zijnde ‘pittoresk’ of ‘couleur locale’. Jef Geys stelde pertinente vragen bij al onze manieren van kijken en (ver)oordelen. Geys is dan ook geen ‘Belgisch’ kunstenaar, maar een bewust ‘lokale werker’, die door zijn koppige, individualistische manier van werken zijn ‘terroir’ moeiteloos globaliseerde.
Weduwnaar sinds enkele jaren, laat Jef Geys een dochter, Nina, en twee kleinzonen, Kai en Zios, na. Zij zullen streven naar de verwezenlijking van het laatste project Geys: een missie van zijn werk naar Mars met de Space Tesla …
MR
