De Gentse schilder Lucas Devriendt (°1955) is overleden. Hij werd 62. Devriendt was een begenadigd schilder en goed bekend met zijn tijdgenoten Dirk Vander Eecken en Joris Ghekiere: als tieners volgden ze de Academie in Kortrijk en werden ze gezworen schildervrienden. Ghekiere overleed eind vorig jaar.
Devriendt had een tegelijk herkenbare én toegankelijke schilderstijl, waarbij het figuratieve geregeld een relativerende por kreeg, door elementen toe te voegen. Zo werkte hij een tijd met verdubbelde beelden, deels gefilmd, deels geschilderd, gaf hij de hoofdrol aan een groot stuk zwart plastic, aan het haar van een vrouw, aan een tafel, of maakte hij een zelfportret, met het hoofd op een symbolisch kapblok.
Devriendt stelde geregeld tentoon, onder meer bij Tatjana Pieters in Gent en (re)D Gallery in Antwerpen, vroeger Hendrik Van de Weghe Gallery.
In een gesprek met H ART in 2010 werd hem onder meer gevraagd of zijn werk een commentaar op de hedendaagse schilderkunst was. Zijn antwoord: “Ik lever eigenlijk geen commentaar op het hedendaagse, eerder op het klassieke. Als je naar het Louvre gaat, of eender welk museum met klassieke schilderijen, dan zie je wat de bezoekers écht fascineert: de landschappen en stillevens natuurlijk, maar vooral de portretten. Daar wil ik anno 2010 opnieuw bij stilstaan. Maar ik haal op mijn manier uit naar de klassieke academie en het anonieme model: voor mij heeft een model een gezicht, een persoonlijkheid. De mensen die voor mij poseerden hebben elk hun eigen verhaal: Thibaut, Lotta, de naakte vrouw, mijn zoon en zijn vriendin … Die personen interesseren mij.” Zie hierbij de foto van Jean-Pierre Stoop: het portret van Thibaut Verhoeven, met de schilder voor het doek.
En of er geen vleugje relativering in zijn werk zat? “Noem het spiritualiteit. Een schilderij is een boodschap, een weergave van een manier van denken en beleven. Ik kan, dat zit in mijn persoonlijkheid, nooit het grote sérieux neerzetten, maar het zit er wel in: kijk hoe Thibaut een jong zelfbewustzijn uitstraalt, hij kijkt vrank. En toch relativeert het beeld zichzelf. Dat leg ik er haast onbewust in, vanuit mijn eigen beleven.”
H ART biedt de grote Devriendt-familie, geliefde, kinderen en nabestaanden zijn medeleven aan.
MR
