De Preis der Nationalgalerie, een tweejaarlijkse prijs die wordt uitgereikt aan een Duitse kunstenaar jonger dan 40 jaar, gaat dit jaar naar Sandra Mujinga, wiens sculpturen, video's, foto's en installaties vaak een dystopische toekomst oproepen. Mujinga, gevestigd in Berlijn en Oslo, krijgt een solotentoonstelling in het Hamburger Bahnhof in Berlijn.
De Preis der Nationalgalerie verschilt in één belangrijk opzicht van de meeste kunstprijzen: het gaat niet om geld, wat de afgelopen jaren een bron van twist was onder sommige genomineerden. Desondanks staat de prijs hoog aangeschreven en is vaak een opstap naar internationale waardering. Zo won Anne Imhof – momenteel te zien in Palais de Tokyo met een carte blanche – de prijs in 2015, twee jaar voordat ze de Gouden Leeuw won op de Biënnale van Venetië voor het Duitse paviljoen.
Mujinga, oorspronkelijk uit Goma, Democratische Republiek Congo, en nu dus ‘pendelend’ tussen Berlijn en Oslo, is naast kunstenaar actief als en muzikant. Ze treedt op, maakt performances, installaties en sculpturen, en werkt met film en geluid. Ze is zowel actief binnen als buiten de kunsten, van nachtclubs tot sociale media. Haar installaties hebben vaak een omineuze uitstraling, gemaakt van textiel en nemen dikwijls de vorm aan van spectrale figuren die een eigenaardige, dystopische toekomst oproepen. Mujinga had eind vorig jaar een solotentoonstelling de Vleeshal, Middelburg.
De shortlist bestond dit jaar naast Mujinga uit Lamin Fofana, kunstenaarsduo Calla Henkel en Max Pitegoff, en Sung Tieu. De jury die de prijswinnaar koos bestond uit Emre Baykal, Sven Beckstette, Dr. Gabriele Knapstein, Emma Lavigne, en Yesomi Umolu. Eerdere winnaars waren Pauline Curnier Jardin (2019), Agnieszka Polska (2017), Anne Imhof (2015), Mariana Castillo Deball (2013), Cyprien Gaillard (2011), en Omer Fast (2009).
