Storm Eunice, die afgelopen weekend over Europa trok, heeft ook flink huisgehouden in het Middelheimmuseum. De harde wind beukte hard in op de buitensculpturen en installaties, ontwortelde bomen en rukte takken af die op kunstwerken terechtkwamen. De volledige schade-inventarisatie is nog niet rond.
Bij zowel de groen- als kunstbeheerders van het kunstpark heerst een gedeelde bezorgdheid. Zowel de kunstwerken als de natuur – met name de grote, oude beuken – lijden in het algemeen onder de effecten van klimaatverandering door droogte in het voorjaar, nattere winters en meer zware stormen, aldus Veerle Meul, hoofd collecties.
De grootste schade is aan het werk van Per Kirkeby, Zonder titel, Antwerpen Middelheim 1993 (1993). Eunice ontwortelde een ongeveer 100-jarige zwarte els die bovenop de bakstenen sculptuur viel. Stam en kruin rusten nu volledig op de constructie en beschadigden door de klap reeds het baksteenmetselwerk aan de buiten- en binnenzijde. De stabiliteit van de muren – opgebouwd met een binnen- en buitenspouwblad met strekken, dus niet heel erg ‘sterk’ gebonden – is aan één zijde al sterk aangetast. Voor het weghalen van de boom zijn de nodige adviezen ingewonnen en is de tijd genomen om een veilige werkwijze te ontwikkelen die verdere schade en veiligheidsrisico’s beperkt.
Nadat de boom zal zijn weggehaald, moet het kunstwerk gestabiliseerd en tijdelijk afgedekt worden, om vervolgens een restauratiedossier op te starten. Het wordt hoe dan ook een arbeidsintensieve interventie, aldus Meul. ‘Het zal wellicht een jaar duren vooraleer bezoekers opnieuw kunnen verdwalen in het labyrint.’
Verder is er ook schade aan The Passage of the hours (2004) van Pedro Cabrita-Reis. Een essentieel kenmerk van het werk zijn de lichtarmaturen en TL-lampen, die net gerestaureerd waren. Bij de storm is één armatuur vernield en andere losgekomen door de extreme wind. Ook het werk van Andrea Zittel, Flat Field Works Variant #2 (2015) was recent gerestaureerd en verstevigd. De opstaanden wanden hielden stand, maar de zwart gelakte platen sprongen los door de beweging ervan. Het oranje gelakte plaatijzeren werk van de Spaande beeldhouwer Martin Chirino, Mediterranean (1969), werd omvergeblazen en is daarbij sterk verwrongen en plaatselijk gescheurd. Een tiental van de honderd rode keramische tongen van Thomas Schütte, Tausend Zungen (1993), die in een lindeboom hangen, werden door de storm uit de boom geblazen. Bij de installatie van Alice Aycock, Leonardo Swirll II (1982-1983), zijn verschillende krullen in gegalvaniseerd plaatstaal losgesprongen door de kracht van de wind.
