De eerste Nederlandstalige GLEAN van 2024 ligt vanaf vandaag in de winkel en is eveneens te lezen op onze website.
Het tweejaarlijkse kunstenfestival europalia, dat in 2023 focuste op Georgië, is méér en beter dan een cultureel exportfestival. Behalve rijk gedocumenteerde tentoonstellingen bevat het programma uitdrukkelijk opdrachten aan eigentijdse makers. Meggy Rustamova is een van de kunstenaars die werd uitgenodigd. Barbara De Coninck ontmoette de in Tbilisi geboren kunstenaar op een druilerige dag in december om het te hebben over Deda Ena, Rustamova’s somptueuze film-drieluik dat te zien was in Bozar van oktober 2023 tot januari 2024.
In 2024 is het 75 jaar geleden dat James Ensor overleed. Dit Ensorjaar brengt een eerbetoon aan de Belgische kunstenaar, met tentoonstellingen door heel het land, te beginnen in zijn geboortestad Oostende. In Mu.ZEE opende in december de tentoonstelling Rose, Rose, Rose à mes yeux. James Ensor en het stilleven in België (1830-1930). De titel zegt het al, de focus ligt op het stilleven als genre. Ensor omschreef stillevens zelf als ‘de triomf van de kleur en van het leven’. Annelies Nagels bespreekt de expo en ziet dat Ensor een kind van zijn tijd was, maar zich wel met zijn unieke stijl van zijn tijdgenoten heeft weten te onderscheiden.
Al sinds de klassieke oudheid wordt de vaardigheid van de wever geëerd, schrijft Febe Lamiroy naar aanleiding van de expo Carpetland. Critical Tapestries. in Kunsthal Extra City, Antwerpen. De tentoonstellingstitel reflecteert meteen de kritische opzet van de expositie om het consumententapijt te overstijgen. Maar je kunt er juist ook de commerciële bijklank in lezen van een discountmagazijn in vloer- en wandkleden. Die spanning komt ook terug in het contrast tussen de tentoonstellingscontext van het herbestemde Dominicanenklooster en de tentoongestelde werken. Het roept vragen op over de exotiserende blik.
Je ziet niet wat je denkt te zien is de titel van de zojuist geopende overzichtstentoonstelling in WIELS van het werk van de betreurde Jef Geys. De aanleiding voor een gesprek tussen Phillip Van den Bossche en Dirk Snauwaert, stichter en directeur van het Brusselse Centrum voor Hedendaagse Kunst. Bovendien bespreekt oprichter van dit blad, Marc Ruyters, het boek De school van Jef Geys, dat afgelopen herfst verscheen bij MER.B&L naar aanleiding van een kleine documentaire tentoonstelling in Z33 Hasselt (ze loopt nog tot 18 februari), met de titel Jef Geys maakt school.
Sinds 1997 werkt Christof Migone als schrijver, performer en geluidskunstenaar aan een oeuvre dat het lichaam centraal zet. Pieter Van Bogaert laat ons kennismaken met Migone’s werk aan de hand van de Wet Water (Let’s Dance), de zopas verschenen dubbel-cd van Migone op het Brusselse label Futura Resistanza. Bovendien maakte de Zwitserse kunstenaar speciaal voor GLEAN de playlist voor 21 Tracks for the 21st Century van februari.
Een nieuw jaar gaat altijd gepaard met terugblikken. De overgang naar 2024 markeerde tevens het einde van een tijdperk. Na tweeënveertig jaar besloten Frank Demaegd en Eliane Breynaert een punt te zetten achter Zeno X. Tamara Beheydt sprak met enkele kunstenaars voor een laatste saluut aan de galerie. 2024 is ook een jaar waarin Brussel hulde brengt aan cineaste Chantal Akerman. Chantal van Rijt maakte een prachtige foto van de muurschildering van de Spaanse kunstenares Alba Fabre Sacristán, gebaseerd op een still uit Akermans beroemdste film, Jeanne Dielman, 23 Quai du commerce, 1080 Bruxelles.
In dit februarinummer introduceren we tevens twee nieuwe columns. In zijn stuk benadert veelvuldig onderscheiden Jan De Vylder enkele fundamentele vraagstukken over architectuur. En in Against the grain, een gezamenlijke column door Wolfram Vandenbergen, Charlotte Boddaert & Frederik Thys, geven we zichtbaarheid aan kunstcollectieven die ontstaan vanuit een bepaalde nood of aanklacht. Luc Franken zoomt verder in op het fenomeen van de kunstvitrine, Anouk De Clercq en Karen Verschooren hebben het over Cosmos Cinema en Henriette Gillerot schreef een In Memoriam voor Jacqueline Mesmaeker. Verder bespreken we de tentoonstellingen My Oma in Kunstinstituut Melly, Rotterdam, en Augure, de debuutfilm van de Belgisch-Congolese muzikant en kunstenaar Baloji.
